mércores, 9 de abril de 2025

As crianzas son antifráxiles

 Cando sopla o vento torce a árbore, isto tira das raices do lado de barlovento e comprime a madeira do tronco do lado oposto. Isto fai que o sistema radicular se expanda para procurar unh anclaxe mais firme alí onde se precisa, e as células da madeira comprimida cambian a súa estrutura para facerse máis fortes e firmes.

A árbore é antifráxil, non é que sexa robusta e ature o vento sen quebrar, é que precisamente NECESITA o vento para facerse forte!.

O sistemna inmunitario humano é antifráxil: necesita verse exposto á sucidade os parásitos e as bacterias para a súa óptima confioguración durante a infancia.

E as crianzas son antifráxiles, necesitan experimentar a dor, o medo, a frustración, as disputas entre iguais, etc,  para desenvolver as competencias á hora de calcular  riscos, de sobrepoñerse ante as decepcións, de coordinar os seus desexos cos dos demáis, en definitiva de xestionar á súa vida e as súas (manexabeis) viscisitudes. O seu patrón interno de desenvolvemento, en efecto, impúlsaos, en modo descubrimento*, a afrontar novos desafíos nos seus xogos, que acostuman a incluir certos riscos, máis  alto, máis rápido, máis lonxe, máis difícil,  máis, +mási, máis...

Unha nena/o sometida a un estilo sobreprotector de crianza, nunha burbulla de satisfacción, protexida da frustración  as consecuencias e as emocions negativas pode non estar desenvolvendo eficazmente a competencia, o autocontrolm a tolerancia á frustración e a autoxestión emocional necesarias para o seu óptimo desenvomvemento e maduración. Algúns estudios vinculan este estilo de crianza (helicóptero) con trastornos de ansiedade, baixa autoestima e dificultades para adaptarse aos novos entornos da vida.

As crianzas son intrínsecamente antifráxiles, por iso as que están sobreprotexidas son mais propensas a que, de adolescentes se atasquen en modo defensa*, no que tenden a aprender menos, ter menos amigos íntimos, máis ansiedade e máis dor polos conflitos ordinarios.

 * O “modo defensa” se activa cando o humano interpreta un estímulo como ameaza. En vindeira entrada comentarei máis sobre este interesante concepto (modo descubrimento versus modo defensa). Estes contidos ofrécense no son libro La generación ansiosa, de Jonathan Haidt, que fala sobre o impacto das redes sociais na mocidade. Un libro moi moi revelador, está na biblioteca do cole á vosa disposición.

Ningún comentario:

Publicar un comentario