xoves, 26 de xuño de 2025

A EEI TAboexa na Facultade de Educación de Ourense

A decana Isabel Mociño e a vicedecana Maribel Doval tiveron a ben escoitar o meu relato, conteilles como é que a EEI Taboexa en primeiro lugar observa escrupulosamente os criterios psicopedagoxicos de respeto e confianza hacia a infancia, respecto polas persoas vulnerabeis, polos diferentes niveis madurativos e polas necesidades propias da infancia como o xogo e o movemento, e confianza en que as crianzas QUEREN , e isto o demostran todos os días, APRENDER. Queren ser maiores esfórznase por ser competentes e complacernos, buscan noso recoñecemento e o gañan a pulso.

Pois seguindo o fío, aclarada a prioridade do aspecto

Escola da Rata

Eu sempre quixen traballar nunha Unitaria, non sei 
se polo romanticismo dos tempos antiguos (vistos dende o benestar de hoxendía),  máis embebidos de humanidade (presuntamente) e relacións cercanas ou porque sabía que precisaba bastante autonomía para desenvovler a escola que eu soñaba. Sexa como for  no ano 2014 cheguei a Taboexa chea de ilusión e topei aquí, moitas alfaias, a primeria, a lenda da Moura que me levou da man todos estes anos por máxicos camiños , e despois, unha manchea de familias que ampararon decididamente a miña proposta pedagóxica. Da man  dunha desas familias

mércores, 25 de xuño de 2025

os derradeiros días de curso...

....e despois do gran día da Procura do Tesouro da Moura coa raposa Raquel Queizás inda quedaba outra vivencia, que non por ser calmada é menos importante: os derradeiros días de curso.

Hai xa anos que me decatei do gran erro que era asignar o derradeiro día de curso para o evento de despedida (festival, festa, ertc...) . Eu ben vivín como as emocións do evento final chocaban coa emoción propia do derradeiro día e unhas non deixaban disfrutar das outras, interferíndose mutuamente.

Na procura do Tesouro da Moura de Taboexa

No día grande da Escola, nunha emoción apoteósica, inda faltando 10 días para rematar o curso, celebramos o colofón de tres anos de vivencias, (e é precisamente para eles este día, os outros só están practicando) a súa primeira experiencia escolar. Hoxe é a despedida dos que marchan para primaria, hoxe a Moura de Taboexa entrégalles a chave do futuro e a carta de despedida, é verdadeiramente emocionante, ata é emocionante estar a escribilo e a evocalo...

Pero comecemos polo principio. Temos un mapa da Cova da Moura, alí están (presuntamente) o Tesouro, Mouri e a merenda prometida. Sabemos que a Raposa é crucial para topar o camiño certo. A Raposa é Raquel Queizás, contadora de historias de profesión e raposa como identidade sentida; ela leva xa uns anos acompañándonos coas súas historias de galiñas, ourizos, lobos, todos animais do monte amistosos cómplices das nosas andanzas.

Mina, a avoa de David (David xa non é alumno pero lembrámolo ben) ven

Montescola 25

Fixémolo outro ano máis, e cada ano darei as
grazas,  por ter a enerxía para abordar este marabilloso e exixente proxecto, por ter a axuda que preciso e, sobre todo, porque todas as crianzas disfrutaron sen mancarse. Ou acaso ignoramos inxenuamente que a seguridade física das crianzas é unha das principais preocupacións dos mestres? O que pasa é que sabemos que é precisamente o espíritu explorador dos cachorros humanos o que os impele a medrar e ser máis competentes, e non nos  queda máis remedio que conxugar iso coa

o Museo de Pontevedra, a nosa casa

Porque a forza de ir todos os anos e de sentir o coidado e a atención esmerada dos seus profesionais, dende o persoal de  seguridade, as persoas de recepción, a responsable do departamento de didáctica, Paula Tilve, que desta volta non a vimos pero sentimos a súa simpatía, ata por suposto a nosa estupenda guía Sabela Santos, a forza de sentirnos cómodas alí, xa entramos con esa confianza que dá o saber que imos gañar coa visita, que sen saber qué e como nos van ensinar, vai ser  construtiva. E así foi,

xoves, 5 de xuño de 2025

sen emoción non hai aprendizaxe*

A emoción é a enerxía que move o mundo.
Sobre esta afirmación, que moitos de nós subscribiriamos de forma intuitiva, hoxe a neurociencia ofrece evidencia e explica algunhas claves dos seus procesos; que son as emocións, como xorden, que función teñen, como inflúen na aprendizaxe, como inflúen os demais nelas …

Xa sabemos que todo o que pensamos, facemos, dicimos e sentimos é o resultado do diálogo do cerebro co exterior, cos acontecementos externos ou internos. O que non sabiamos quizais, é que o motor daquela actividade é a emoción, que compartimos cos mámíferos esta circunstancia e que parte do seu procesamento é inconsciente.