sempre cos lìmites às voltas!

Educar è unha tarefa dificil e que require moita perseverancia paciencia e autocontrol, algunhas e algùns reflexionamos todos os dìas para mellorar pouco a pouco a nosa labor de acompañamento do desenvolvemento das crianzas, e, fixindo de modelos autoritarios corremos o risco de abrazar o caos e a deixaciòns de funciòns. Debemosbuscar, como case sepre, ese punto delicado de equilibro entre o autoritarismo e a falta de lìmites, o mundo è moi grande para os pequechos, nòs debemos axudarlles a descifralo, comprendelo e conducirse nel

lhttp://aprendiendoconmontessori.blogspot.com.es/2015/12/limites-y-normas-como-establecerlas.html

feliz 2016 !!!!!

gùstanos o oficio de Carmen, a carteira...esta vez fixèmoslle nòs un encargo a ela, repartir as nosas felicitaciòns para os demàis, o enderezo correctamente escrito, a postal feita con cariño e ala! a repartir, Carmen!

Que non lle falte o ourego à pizza!

Què sorte! querìamos facer unha pizza e non tiñamos ourego, ja ja , motivo para pasear, què è o que nos gusta..Alì estaba o ourego na Casa Rural Uma, Angel tratounos con agarimo e paciencia....xa nda mais faltaba, que viñeran Rubèn e Annie para axudarnos, no entanto nùmeros, letras, mapas, formas e cores pasaron polas nosas mans pizzeras, o dìa da pizza e as castañas, inesquecible, que ben o pasamos!, Era Novembro e aìnda non chegara o frìo.

ano novo,estreamos blog!

Chega 2016 e chega o momento de darvos a coñecer este proxecto, o blog, para mìn serà un instrumento que me facilite a comunicaciòn con vos, aquì publicarei fotos de actividades, facilitareivos o acceso a informaciòn sobre educaciòn e crianza respectuosas (artigos, vìdeos, libros, etc), serà a miña forma de colaborar coa vosa difìcil e marabillosa tarefa  e de explicar o porqué das miñas actuaciòns na escola.
Querìa que tivera outro nome, pero a falta do nome perfecto botamos a andar o blog e xa o mudaremos mais adiante, cando a inspiraciòn me acompañe.
E para felicitar o 2016 a todos aquì vos deixo este feixiño de fotos, o dìa 7 de Decembro nos acompañaron os alumnos e alumnas do ano pasado, foi moi bonito, a escola è deles, tamèn aquì deixaron un cachiño como deixamos todos os que poñemos ilusiòn nela.
Agardo que o blog sèxa da vosa utilidade e que me axudededes a facelo cada dìa mellor coas vosas aportaciòns
feliz 2016!

Marìa Montessori

«El niño, con su enorme potencial físico e intelectual, es un milagro frente a nosotros. Este hecho debe ser transmitido a todos los padres, educadores y personas interesadas en niños, porque la educación desde el comienzo de la vida podría cambiar verdaderamente el presente y futuro de la sociedad. Tenemos que tener claro, eso sí, que el desarrollo del potencial humano no está determinado por nosotros. Solo podemos servir al desarrollo del niño, pues este se realiza en un espacio en el que hay leyes que rigen el funcionamiento de cada ser humano y cada desarrollo tiene que estar en armonía con todo el mundo que nos rodea y con todo el universo». Maria Montessori

Marìa Montessori foi unha educacdora italiana do sèculo XIX  que propuxo outro modo de encarar a educaciòn dos menores, as sùas ideas , revolucionarias para aquela època inspiran a educadores de todo o mundo e tiveron o recoñecemento da mais importantes instituciòns educativas internacionais. Ela propuña dende o mais estrio resecto ao nenos/as, obsevar escrupulosamente a forma en que eles aprenden un novo contido, e a partir de ahì deseñar materiais e estratexias na mesma liña que optimizen o potencial de aprendizaxe que xa exisrte no seu interior.

Se quereeu son unha admiradora de Marìa Montessori e concordo coa maiorìa das sùas propostas, se queredes saber mais, ademais de poder buscar pola vosa conta, aquì vos deixo un enlace a un artigo que describe o Colexio Montessori-Palau en Girona,e stà moi ben escrito e afrece unha visiòn amplia da concrecciòn das ideas Montessorianas

liberdade e límites, amor e respecto, o que eles precisan de nòs.

Na ùltima reuniòn  comentei que tiñamos no cole problemas de convivencia, asì è , a profe pasa demsiado tempo rifando, corrixindo condutas que xa deberìan estar interiorizadas (pendurar o abrigo na percha, o material que volte ao seu sitio, non gritar ou correr na aula..) ou castigando, podedes imaxinar que o ambiente non è adecuado, non è amoroso e relaxado, condiciòns necesarias para  que as potencialidades dos nenos e nenas den todo de sì, par que aprendan, para que disfruten descubrindo e investigando, para que adquiran noas habilidades, en definitiva, para que sexan felices. Ese dìa, na reuniòn, pedìn un esforzo extra en canto a lìmites, a que os nenos e nenas adquiran pouco a pouco responsabilidades acorde à sùa competencia, en canto a axudalos a que se concentren no que estàn facendo e en canto a aceptar a autoridade dos adultos de referencia, aceptala e valorala como a outra cara da moeda da protecciòn fisica, material e emocional que estes adultes lles brindan.

Participo este ano nun grupo de traballo sobre Eduaciòn Activa e reflexionamos sobre estas cuestiòns: còmo debe ser a escola, como acadar obxectivos curriculares a traves dunha convivencia armoniosa e respectando aos menores....tratando de escapar do autoritarismo podemos cair no caos, os menores necesitan, merecen e demandan lìmites como puntos de referencia e protecciòn, como unha casa presenta lìmites para os que viven nela...Outras veces è o cansancio que nos convida a ceder aos seus desexos, caìndo asì nunha deixaciòn de funciòns que no futuro terà consecuencias. .Pero còmo poñer os lìmites e respectasr aos nenos/as ao tempo , còmo non cair no capricho do adulto que aproveita a sùa superiroridade fìsica e intelectual e proxecta nos pequechos as sùas propias frustraciòns? A lectura deste libro (Libertade y lìmites) foi unha axuda e un gran descubrimento, quero compartilo con vos e por iso està à vosa disposiciòn para a sùa lectura, podedes pel

O que pon lìmites tamèn està limitado, basicamente  polo respecto polos menores, que nos obriga a ofrecer as condiciòns òptimas  (descanso, rutinas, entorno adecuado) , para que eles se comporten de forma adecuada, e no caso de ter que intervir, facelo con cariño, respecto, dedicando tempo e toda a nosa atenciòn, mostrando firmeza e axudando a manexar a frustraciòn.
Tratamos de acompañar na sùa maduraciòn a persoas que conviviràn con iguais, a construcciòn dunha persoalidade asertiva é o mellor aporte que lle podemos deixar.

Se queredes ler mais sobre o tema, amàis do libro que vos podo prestar, aquì vos deixo un par de enlaces
http://reevo.org/columna/libertad-y-limites-un-dialogo-virtual-con-rebeca-wild/
http://aprendiendoconmontessori.blogspot.com.es/2015/12/limites-y-normas-como-establecerlas.html

para pensarrrrrrr...

http://verne.elpais.com/verne/2015/10/28/articulo/1446029375_897142.html?id_externo_rsoc=TW_CM

As tarefas do encargado/a

O primeiro que comeza a traballar no cole è o encargado, às 9 debe de estar no cole , se non è asì perde o turno e pasa ao seguinte da lista.
 O encargado axuda à profe nalgunhas tarefas, ao principio do dìa elixe 2 compañeiros/aspara que lle axuden, pois ten bastantes responsabilidades...hai que colocar os coxìns, pasar lista, cambiar a toalla sucia por unha limpa, rexitrar o tempo atmosfèrico e a temperatura do dìa, rodear o dìa no calendario e por ùltimo deseñar o plan do dìa de acordo às rutinas diarias.
Non todo son traballos, tamèn ten certos privilexios, por exemplo, sentar ao lado da profe ou elexir a actividade para despois do recreo, sempre de acordo cos compañeiros e a profe...
Ao longo da mañán terà mais tarefas: repartir as libretas e as pinturas, etc.
Despois do recreo entrarà na aula mentres os demais recollen os xoguetes do recreo, coloca os coxìns para a relaxaciòn e elixe a mùsica.

E ao marchar para  a casa, os coxìns e as tarxetas deben quedar gardados.
O encargado/a asume un certo protagonismo ese dìa, asume certas responsabilidades e practica habilidades acadèmicas, interpersoais,  de organizciòn etc.,  Case todos gustan de ser encargado, pero mesmo aos que non gustan, por timidez ou sensaciòn de non saber facer ben as tarefas, precisamente a eses, è que lles convèn practicar estas tarefas. Deste xeito vanse relaxando e ganañando autoestima ao verese capaces de aumir esas tarefas.

A Moura quere ter un corazòn

Moura desapareceu do cole, vaia susto, pensaba que a profe lle arrincarìa o corazòn...era unha broma, teràs o teu corazòn, Moura, para que soe tic tac, tic tac

Mosto

 

No tempo das uvas no cole facemos mosto, non podìa ser doutro xeito, ao estilo tradicional e moderno, e que delicioso estaba!

Mandala

Mandala significa cìrculo sagrado en sànscrito. dende tempos inmemoriais a xeometrìa sagrada està presente en diferentes culturas e relixiòns e ten deixado a sùa pegada en megalitos, catedrais, mexquitas, estupas piràmides e templos.

Estas figuras transmiten en quen as realiza e contempla,  mensxes de sabidurìa intuaiciòn, concentranciòn e relaxaciòn

En setembro tivemos a visita de Lourdes que nos agasallou coa sùa compaña e coa realizaciòn deste mandala tan bonito

Grazas Lourdes!

A Moura de Taboexa

A Moura de Taboexa deixounos a sùa filla para que xogue con nòs e aprenda as letras, os nùmeros, a debuxar, a poñer o mandilòn, a pasr lista, a xogar ao bingo, ao cinquillo, a ver contos, xogar coa plasti, xogar no patio, cantar, escoitar contos, bailar, disfrazarse, relaxarse, facer crebacabezas, fichas...en fin, ela sola no monte abùrrese e xa lle doen os pes
(isto è do curso pasado pero...està tan presente...

calendario escolar

http://www.edu.xunta.es/portal/calendarioescolar

periodo de adaptaciòn

Lexislacion sobre Educaciòn Infantil en Galicia

Ás veces tratamos de acudir à lexislaciòn para poñer luz sobre asuntos polèmicos ou conflitivos (cándo se agarda que un neno/a aprenda a ler e escribir, por exemplo), às veces topamos axuda, as mais delas, non (coma no caso do exemplo), aìnda asì  sempre è positivo estar ao tanto:

comezamos unha nova aventura!

Con permiso de NOVA ESCOLA GALEGA…

Os nosos mellores desexos para este novo curso!!

Botamos man desta ilustración do amigo Leandro Lamas e das acaídas reflexións de Daniel Pennac na obra "Mal de escola", nas que conta como unha mestra establecía unha relación espontánea entre unha clase e unha orquestra.

" Cada alumno toca o seu instrumento, non paga a pena ir en contra. O importante é coñecer ben os nosos músicos e atopar a harmonía. Unha boa clase non é un rexemento que marcha ao paso, é unha orquestra que traballa a mesma sinfonía. E se vostede herda o pequeno triángulo que non fai máis que tin, tin, ou o berimbao que non fai máis que boing, boing, o bo é que o fagan no momento adecuado, o mellor posible, que se convertan nun bo triángulo, nun irreprochable berimbao e que estean orgullosos da importancia da súa contribución para o conxunto. Como o gusto pola harmonía os fai progresar a todos, o pequeno triángulo acabará, tamén el, por coñecer a música, probablemente non dun xeito tan brillante coma o primeiro violín, pero coñecerá a mesma música."

con permiso de mònica Carretero...