mércores, 30 de decembro de 2015

sempre cos lìmites às voltas!

Educar è unha tarefa dificil e que require moita perseverancia paciencia e autocontrol, algunhas e algùns reflexionamos todos os dìas para mellorar pouco a pouco a nosa labor de acompañamento do desenvolvemento das crianzas, e, fixindo de modelos autoritarios corremos o risco de abrazar o caos e a deixaciòns de funciòns. Debemosbuscar, como case sepre, ese punto delicado de equilibro entre o autoritarismo e a falta de lìmites, o mundo è moi grande para os pequechos, nòs debemos axudarlles a descifralo, comprendelo e conducirse nel

lhttp://aprendiendoconmontessori.blogspot.com.es/2015/12/limites-y-normas-como-establecerlas.html

feliz 2016 !!!!!





gùstanos o oficio de Carmen, a carteira...esta vez fixèmoslle nòs un encargo a ela, repartir as nosas felicitaciòns para os demàis, o enderezo correctamente escrito, a postal feita con cariño e ala! a repartir, Carmen!

Que non lle falte o ourego à pizza!

Què sorte! querìamos facer unha pizza e non tiñamos ourego, ja ja , motivo para pasear, què è o que nos gusta..Alì estaba o ourego na Casa Rural Uma, Angel tratounos con agarimo e paciencia....xa nda mais faltaba, que viñeran Rubèn e Annie para axudarnos, no entanto nùmeros, letras, mapas, formas e cores pasaron polas nosas mans pizzeras, o dìa da pizza e as castañas, inesquecible, que ben o pasamos!, Era Novembro e aìnda non chegara o frìo.

ano novo,estreamos blog!



Chega 2016 e chega o momento de darvos a coñecer este proxecto, o blog, para mìn serà un instrumento que me facilite a comunicaciòn con vos, aquì publicarei fotos de actividades, facilitareivos o acceso a informaciòn sobre educaciòn e crianza respectuosas (artigos, vìdeos, libros, etc), serà a miña forma de colaborar coa vosa difìcil e marabillosa tarefa  e de explicar o porqué das miñas actuaciòns na escola.
Querìa que tivera outro nome, pero a falta do nome perfecto botamos a andar o blog e xa o mudaremos mais adiante, cando a inspiraciòn me acompañe.
E para felicitar o 2016 a todos aquì vos deixo este feixiño de fotos, o dìa 7 de Decembro nos acompañaron os alumnos e alumnas do ano pasado, foi moi bonito, a escola è deles, tamèn aquì deixaron un cachiño como deixamos todos os que poñemos ilusiòn nela.
Agardo que o blog sèxa da vosa utilidade e que me axudededes a facelo cada dìa mellor coas vosas aportaciòns
feliz 2016!

domingo, 20 de decembro de 2015

Marìa Montessori



«El niño, con su enorme potencial físico e intelectual, es un milagro frente a nosotros. Este hecho debe ser transmitido a todos los padres, educadores y personas interesadas en niños, porque la educación desde el comienzo de la vida podría cambiar verdaderamente el presente y futuro de la sociedad. Tenemos que tener claro, eso sí, que el desarrollo del potencial humano no está determinado por nosotros. Solo podemos servir al desarrollo del niño, pues este se realiza en un espacio en el que hay leyes que rigen el funcionamiento de cada ser humano y cada desarrollo tiene que estar en armonía con todo el mundo que nos rodea y con todo el universo». Maria Montessori


Marìa Montessori foi unha educacdora italiana do sèculo XIX  que propuxo outro modo de encarar a educaciòn dos menores, as sùas ideas , revolucionarias para aquela època inspiran a educadores de todo o mundo e tiveron o recoñecemento da mais importantes instituciòns educativas internacionais. Ela propuña dende o mais estrio resecto ao nenos/as, obsevar escrupulosamente a forma en que eles aprenden un novo contido, e a partir de ahì deseñar materiais e estratexias na mesma liña que optimizen o potencial de aprendizaxe que xa exisrte no seu interior.

Se quereeu son unha admiradora de Marìa Montessori e concordo coa maiorìa das sùas propostas, se queredes saber mais, ademais de poder buscar pola vosa conta, aquì vos deixo un enlace a un artigo que describe o Colexio Montessori-Palau en Girona,e stà moi ben escrito e afrece unha visiòn amplia da concrecciòn das ideas Montessorianas

liberdade e límites, amor e respecto, o que eles precisan de nòs.

Na ùltima reuniòn  comentei que tiñamos no cole problemas de convivencia, asì è , a profe pasa demsiado tempo rifando, corrixindo condutas que xa deberìan estar interiorizadas (pendurar o abrigo na percha, o material que volte ao seu sitio, non gritar ou correr na aula..) ou castigando, podedes imaxinar que o ambiente non è adecuado, non è amoroso e relaxado, condiciòns necesarias para  que as potencialidades dos nenos e nenas den todo de sì, par que aprendan, para que disfruten descubrindo e investigando, para que adquiran noas habilidades, en definitiva, para que sexan felices. Ese dìa, na reuniòn, pedìn un esforzo extra en canto a lìmites, a que os nenos e nenas adquiran pouco a pouco responsabilidades acorde à sùa competencia, en canto a axudalos a que se concentren no que estàn facendo e en canto a aceptar a autoridade dos adultos de referencia, aceptala e valorala como a outra cara da moeda da protecciòn fisica, material e emocional que estes adultes lles brindan.
Participo este ano nun grupo de traballo sobre Eduaciòn Activa e reflexionamos sobre estas cuestiòns: còmo debe ser a escola, como acadar obxectivos curriculares a traves dunha convivencia armoniosa e respectando aos menores....tratando de escapar do autoritarismo podemos cair no caos, os menores necesitan, merecen e demandan lìmites como puntos de referencia e protecciòn, como unha casa presenta lìmites para os que viven nela...Outras veces è o cansancio que nos convida a ceder aos seus desexos, caìndo asì nunha deixaciòn de funciòns que no futuro terà consecuencias. .Pero còmo poñer os lìmites e respectasr aos nenos/as ao tempo , còmo non cair no capricho do adulto que aproveita a sùa superiroridade fìsica e intelectual e proxecta nos pequechos as sùas propias frustraciòns? A lectura deste libro (Libertade y lìmites) foi unha axuda e un gran descubrimento, quero compartilo con vos e por iso està à vosa disposiciòn para a sùa lectura, podedes pel

O que pon lìmites tamèn està limitado, basicamente  polo respecto polos menores, que nos obriga a ofrecer as condiciòns òptimas  (descanso, rutinas, entorno adecuado) , para que eles se comporten de forma adecuada, e no caso de ter que intervir, facelo con cariño, respecto, dedicando tempo e toda a nosa atenciòn, mostrando firmeza e axudando a manexar a frustraciòn.
Tratamos de acompañar na sùa maduraciòn a persoas que conviviràn con iguais, a construcciòn dunha persoalidade asertiva é o mellor aporte que lle podemos deixar.

Se queredes ler mais sobre o tema, amàis do libro que vos podo prestar, aquì vos deixo un par de enlaces
http://reevo.org/columna/libertad-y-limites-un-dialogo-virtual-con-rebeca-wild/
http://aprendiendoconmontessori.blogspot.com.es/2015/12/limites-y-normas-como-establecerlas.html