e neste cole cando se estudia?

Reviso as entradas e todas relatan excursiòns, saìdas , visitas ou actividades especiais, non sei por què esas son as que suxiren escribir algo ou mostrar as fotos. Pero esas vivencias mais libres, menos enmarcadas en criterios de tempo e espacio non serìan posibles se non hai detras unha rutina que aglutina ao grupo e lle permite funcionar fora do cole con autonomìa e seguridade. Son eses pequenos momentos onde nos coñecemos uns aos outros e deseñamos unha forma de estar e de confiar. Eu confìo neles, saio a rùa, asumimos riscos sabendo que atenderàn con dilixencia as miñas indicaciòns, e eles en min, pois sìntense seguros no contexto que

vacaciòns de primavera!

Despedimos o segundo trimestre cunha
actividade moi bonita e acompañadas de compañeiros que habìa tempo que non tiñamos con nos. Viñeron Maëlle, Lùa, Freixa e Manel, que alegrìa ter unha roda tan grande. Bea (e Lila), a mamá de Maia acompañounos e dirixìu a actividade central do dìa: pintar ovos, foi un dìa plàcido e creativo, rematado cun xantar compartido coas familias, e con mais alumnas doutros anos: Larua e Abraham, sentìn esa mañan que se respiraba paz e alegrìa .
Venme este pensamento à cabeza porque as visitas imprimen un aquel de tensiòn na aula, è
unha presencia nova para o alumnado e, para

antes da primavera hai que aboar as froiteiras

E alá fomos a casa de Angel, a botarlle unha man co abono, pero antes deunos a merenda, como disfrutamos dese zume de laranxa debaixo da laranxeira que nolo agasallou!, E ben merecido que foi, pois traballamos arreo co tractor, vaia experincia! Què facil é velos disfrutar!
Grazas as familia que participan do proxecto escolar e a sùa filosofìa!

nosas amigas as cabriñas

...amigas de Mouri, nomeadamente.
Cando sentìu falar a Santi das cabriñas que naceran fuxìu do cole mesmo sen os zapatos!, e nos detràs dela, encantadas de visitar as cabras de Santa Cristina, què boa oportunidade para pasear polas fragas de Taboexa, para probar as laranxas do camiño, descansar à sombra dos carballos e, claro, recuperar a Mouri e darlle o bibe as Cabras.
Que sorte teñen as crianzas de ter unha vivencia escolar tan amable e tan apegada à Natureza e à Vida, e que sorte temos nos de andar arredor delas e nutrirnos asì da sùa maxia.

ir a neve

Ir a neve è un plan que inspira tanto entusiasmo que aquel dìa de mañám non puiden mirar para outro lado, era finais de Marzo, era Primavera, eran as 8 e media da mañán e o Monte de Sanomedio estaba nevado, non habìa opciòns posibles, a axenda do dìa estaba clara, ir a neve!.Por suposto que a resposta deles e delas foi unànime: berros de ilusiòn. E por suposto que a resposta das familias foi tamèn de apoio e colaboraciòn, asì que as 11 e pico da mañan ahì arrancaba a Caravana de Taboexa rumbo à Franqueira para disfrutar dese estado màxico que sò se dà uns poucos dìas no ano nestas terras...e tanto que disfrutamos!