Despedìmonos . Uns ata setembro e outros ata mais ver,non se sabe, se cadra a próxima vez que nos vexamos xa me sobrepasan en altura ou me cruzo cun adolescente que simula non coñecerme, non importa, o que se entregou queda dentro.
È unha verdadeira despedida despois de 3 cursos xuntos dìa a
dìa compartindo momentos de risas, de
esforzos, de superación e de acompañamento
Cando vexo para eles non sei se me sinto profesora, mamá ou
amiga, e
non sei se isto debe de preocuparme, pregúntome se se conseguiron obxectivos curriculares e a pregunta chirrìa no meu cerebro. Pero cando estou con eles, en grupo ou de persoa a persoa sinto que hay un vìnculo recìproco de afecto, admiración e respecto que me fai pensar que o traballo feito ten que ver con deixar as bases sentadas, uns cimentos sòlidos para cando cheguen as sumas e restas, as partes da flor, a historia de España e os adxectivos calificativos. E, que pasarà cando cheguen as dificultades nas relaciòns entre iguais, un recreo difícil, non comprender unha lecciòn, un exame suspenso, unha mala fortuna no amor, unha pelexa de irmàns, unha ferida no corazón, un problema na familia, un complexo pola imaxe persoal, unha baixa autoestima, unha envexa, uns ciumes, un non entender que pasa coa vida, unha enfermidade…se unha simple profesora poidera facer algo para que un menor constrùa unha persoalidade forte, asertiva, empoderada, equilibrada, respectuosa consigo mesmo e co entorno, responsable dos actos da sùa vida, capaz de afrontar as dificultades con entereza, xenerosa e positiva, e quén de sentirse feliz “de por sì”, ahhh, entòn ahì estaría o grande logro. Se poidera pedir un desexo profesional
sería
ese, aprotar un granciño de área na construcción da persoa.non sei se isto debe de preocuparme, pregúntome se se conseguiron obxectivos curriculares e a pregunta chirrìa no meu cerebro. Pero cando estou con eles, en grupo ou de persoa a persoa sinto que hay un vìnculo recìproco de afecto, admiración e respecto que me fai pensar que o traballo feito ten que ver con deixar as bases sentadas, uns cimentos sòlidos para cando cheguen as sumas e restas, as partes da flor, a historia de España e os adxectivos calificativos. E, que pasarà cando cheguen as dificultades nas relaciòns entre iguais, un recreo difícil, non comprender unha lecciòn, un exame suspenso, unha mala fortuna no amor, unha pelexa de irmàns, unha ferida no corazón, un problema na familia, un complexo pola imaxe persoal, unha baixa autoestima, unha envexa, uns ciumes, un non entender que pasa coa vida, unha enfermidade…se unha simple profesora poidera facer algo para que un menor constrùa unha persoalidade forte, asertiva, empoderada, equilibrada, respectuosa consigo mesmo e co entorno, responsable dos actos da sùa vida, capaz de afrontar as dificultades con entereza, xenerosa e positiva, e quén de sentirse feliz “de por sì”, ahhh, entòn ahì estaría o grande logro. Se poidera pedir un desexo profesional
Feliz verán a todas, disfrutemos da Galiza con caloriño, coidémola e ogalla chegue tamèn de cando en
vez, algo de augiña para regarnos!.
Ningún comentario:
Publicar un comentario