Non se me alarmen, esta escola segue a saborear e a defender o ritmo tranquilo do cotián, do rutinario de ese tempo-espazo no que fluimos con seguridade e sen máis restricións que as obligadas pola convivencia. Seguimos co tempo de recunchos, co traballiño de formiga dos maiores, coas horas de patio onde calquera xogo pode ser posible, coa hora do conto, coas nosos almorzos compartidos (si, almorzos, non merendas,a ver se me corrixo este ano, que sen tempo non era...). E claro coa nosa subida semanal á Fonte da Moura, chégalle ben de actividade, a ver se nos imos exceder...estaremos atentas, non quero caír no activismo, estes pequechos
non o precisan, teñen moitas iniciativas
e para darlles camiño precisamos tempo tranquilo, pero,como non celebrar un cumple como algo moi especial?, ou recibir a un exalumno que ven ilusionado de visita ao seu antiguo cole, lembrando as aventuras e a ledicia daqueles anos?, como non agasallalo subindo ao faiado a ver os morcegos a durmir, os ovos de curuxa e os esquelete do paxaro momificado?
Bueno, encontraremos o ritmo adecuado para o grupo, éste hase de pousar en nos a pouco que estea atenta. Así será e así vixiaremos que aconteza.
Ningún comentario:
Publicar un comentario