152 mandarinas

Non estaba previsto que hoxe tocara aprender o 152, nen o M, nen o A, nen o concepto de infinito, pero a vida real, e a xenerosidade das familias, trae esas oportunidades que non se poden ignorar, máis que nada porque veñen cargadas de motivación, elemento esencial nunha aprendizaxe eficaz. 

En realidade ese día ia facer a avaliación (que preguiza) pero as mandarinas impuxéronse, pesámolas, contámolas (profe ata onde chegan os números?), debuxámolas, fixemos zume (hai que

a importancia do movemento(2). O equilibrio

O chan é o primeiro espazo de xogo-aprendizaxe dun bebé, cando se move o contacto co chan e os obxectos infórmanlle dos seus límites físicos: e a aprendizaxe propioceptiva. Os primeiros movementos dos bebé son descontrolados, pero a base de práctica éstes afínanse ata chegar a funcionar eficazmente: coller un obxecto, soltalo, aproximar a culler á boca,  camiñar.... de feito, camiñar é a resposta do corpo para evitar cair!. 

As multiples experiencias de movemento que ser
repetiron durante o primeiro ano,  proporcion ao

a importancia do movemento(1)

Repítome cada ano coa miña defensa mais ou menos fundamentada da necesidade, pedagóxica, sí, do movemento e a natureza, e así será, ata que vexa nos coles do meu redor aulas abertas baleiras de crianzas e patios vivos ocupados por almas libres despregando o seu potencial de xogo e placer sen máis restricións que a seguridade física e emocional de todas as persoas, sen tempos tan constreñidores, sen medos castrantes. Ben, seica vou ter que seguir coa miña defensa do movemento uns aniños máis, seguramente sempre, porque non hai máis cego que o que non quere ver e non hai peor profesor que o que antepón o medo e a comodidade ás necesidades das crianzas. O enfoque político que rexe o sisitema público tampouco axuda, semella que somos os útlimos en Europa en decatarnos do errados dos

a-ventura do gato metido nun saco

Todo comezou a inicios do curso pasado, a
proposta chegou cargada de ilusión e promesas, houbo ensaios alegres, protestas do noso gato pelao, as visitas de Segundo e os da Roda, houbo debuxos e teatros, houbo tantas cousas que cando por fin nos entregan o libriño fixemos unha pequena festa co exalumnado, coas familias, con Mina, con Xerardo de Ponte nas Ondas, e ate parece que daba pena que

silencio, se juega

Cando vexo as composicións que arman no que chamamos o recuncho das construcións, invádeme unha sensación de estar a asistir a un momento grande, unha sensación de impotencia por non saber desentrañar as leccións aprendidas nese día, e a certeza total de que o patrón de desenvolvemento que levou a esa crianza (adoita ser unha obra individual) a buscar o pezón, a levantar a cabeza, gatear, camiñar, etc, está aínda operando e o impulsa a montar unhas pezas ao respecto de outras con criterios matemáticos de orde, clasificación, simetrías, cálculo volumétrico, etc... ademáis de inventar unha historia fantástica que lle da sentido á obra e, por suposto un resultado

subir ao faiado con Santi

A poucos metros das nosas cabezas temos unha aventura apaixoante, temos oscuridade, pó,restos de animais, os tubos da auga,os cables, as tellas vistas desde abaixo, esqueletes de paxaro, ovos de curuxa,e o máis escalofriante, os morcegos co seu vó atolondrado e inquietante. Non entendo esa obsesión polas aventuras enlatadas e carísimas tipo Disneyland ou PortAventura, a nosa contorna ofrécenos as mellores experiencias as máis fascinantes, as da vida real.

A poucos metros das nosas cabezas hai un mundo paralelo e oculto que trae promesas de mundos do

Mari e as bufandas

Aquel día chegou Mari cargada con bufandas para todos e simpatía a desbordar, o entusiasmo natural dascrianzas fixo o resto, a xenerosidade da señora topou unha manchea de crianzas que mesmo sen coñecela foron quen de dar sentido ao encontro. A verdade é que as bufandas coas súas cores divertidas e caóticas, son preciosas e eles as locen con gallardía, Mari, a partir de hoxe es amiga da